کاربرد اصلی الگوریتم AOI - اشتباهات

کاربرد اصلی الگوریتم AOI - خطاها

کاربرد الگوریتم‌ها بخش کلیدی در استفاده از الگوریتم‌های AOI (ابزار بازرسی نوری خودکار) در زمینه بازرسی است. Shenzhou Vision AOI بیش از 20 الگوریتم دارد که هر کدام کاربرد خاص خود را دارند. بنابراین، بر اساس آشنایی و درک الگوریتم‌های مختلف AOI، اعمال الگوریتم‌های AOI برای هر مورد تشخیص، پیش‌نیاز مهندسان AOI برای ایجاد برنامه‌های تشخیص است.

مولفه خطا عمدتاً برای بازرسی خود قطعه استفاده می‌شود تا بررسی شود آیا خطای مواد در قطعه وجود دارد یا خیر. این آیتم آزمایشی یک آیتم آزمایشی روتین برای بازرسی AOI است. چهار الگوریتم تشخیص برای خطاها وجود دارد که به ترتیب عبارتند از الگوریتم TOC، الگوریتم OCV، الگوریتم Match و الگوریتم OCR. الگوریتم تشخیص برای هر آیتم خطا، تمرکز متفاوتی بر روی آیتم‌های تشخیص دارد.

تشخیص خطای الگوریتم‌های TOC عمدتاً برای تشخیص خطای اجزای غیر کاراکتری استفاده می‌شود که عمدتاً خازن‌ها هستند. این نوع روش تشخیص، اجزای معیوب را با استخراج رنگ ذاتی قطعه و تعیین اینکه آیا رنگ ذاتی قطعه تغییر کرده است یا خیر، تشخیص می‌دهد. در میان آنها، پارامترهای رنگ بدنه اجزا هیچ پارامتر پیش‌فرضی ندارند. آنها پارامترهای استخراج رنگ هستند که بر اساس رنگ بدنه واقعی داده می‌شوند.

تشخیص خطای نوع الگوریتم OCV عمدتاً برای تشخیص خطای کاراکترهای واضح استفاده می‌شود و اجزای این نوع عمدتاً مقاومت‌ها هستند. این نوع روش تشخیص با به دست آوردن درجه تناسب بین کانتور کاراکتر مورد آزمایش و کانتور کاراکتر استاندارد، تعیین می‌کند که آیا یک قطعه دارای خطا است یا خیر. محدوده پیش‌فرض پارامترهای تعیین برای این نوع تشخیص (0، 12) است. اگر کاراکتر استاندارد «123» باشد، کاراکتر مورد آزمایش «351» باشد، مقدار بازگشتی متناسب 28.3 باشد و محدوده تعیین (0، 12) باشد، در این صورت این قطعه دارای «قطعه اشتباه» است.

الگوریتم تشخیص نوع Match عمدتاً برای تشخیص خطای کاراکترهای مبهم استفاده می‌شود. اجزای این نوع عمدتاً شامل دیودها، ترانزیستورها و غیره هستند. این نوع الگوریتم تشخیص عمدتاً با به دست آوردن درجه شباهت بین ناحیه کاراکتر مورد آزمایش و ناحیه کاراکتر استاندارد، تعیین می‌کند که آیا قطعه دارای «قطعه اشتباه» است یا خیر. محدوده تعیین این نوع خطا به طور پیش‌فرض (0، 32) است.

الگوریتم‌های تشخیص نوع OCR عمدتاً برای تشخیص اجزا در قسمت‌های مهم، مانند BGA، QFP، BGA و غیره استفاده می‌شوند. این نوع الگوریتم عمدتاً با شناسایی کاراکتر مورد آزمایش و تعیین اینکه آیا کاراکتر مورد آزمایش با کاراکتر استاندارد مطابقت دارد یا خیر، خطاها را تشخیص و قضاوت می‌کند. اگر کاراکتر استاندارد «123» باشد و کاراکتر واقعی «122» باشد، در این صورت الگوریتم OCR تعیین می‌کند که این نوع قطعه دارای «قطعه اشتباه» است.